Kral Charles III, monarşiyi koruma göreviyle karşı karşıya

LONDRA –

Toplar çaldı, çanlar çaldı ve yas tutanlar saygılarını sundular.

Şimdi Kral III. Charles, annesinin yetmiş yıldır beslediği, ancak belirsiz bir gelecekle karşı karşıya olan 1000 yıllık bir monarşiyi koruma göreviyle karşı karşıya. Meydan okuma çok büyük.

Kraliçe için kişisel sevgi, monarşinin İngiliz toplumundaki rolünün son yıllarda nadiren tartışıldığı anlamına geliyordu. Ama şimdi o gittiğine göre, kraliyet ailesi, Elizabeth’in 1952’de tahta çıktığı zamandan çok farklı görünen modern, çok kültürlü bir ulus için hala geçerli olup olmadığı konusunda sorularla karşı karşıya.

Protestocuların İngiliz şehirlerindeki ve Oxford ve Cambridge gibi üniversitelerdeki heykelleri yıktığı veya tahrif ettiği sömürgecilik ve kölelik tarihinin küresel bir yeniden incelemesinin ortasında, bir zamanlar İngiliz İmparatorluğu’nun sembolü olan bir kurum, muhtemelen yenilenen incelemeyle karşı karşıya.

City University London’da modern monarşi tarihi profesörü Anna Whitelock, Charles’ın “sürekliliği” sürdürmeye çalışacağını ve aynı zamanda kraliyetlerin değişmeye hazır olduğunun sinyallerini vereceğini söyledi. Ama bir sürü soruyla karşı karşıya.

“Çok inançlı, çok etnikli bir toplumda monarşinin yeri nedir?” diye sordu. “Ve ulus için doğru bir toplanma noktası mı? Ve Birleşik Krallık’ı yurtdışında temsil eden hükümdar mı olmalı? Bizim hakkımızda ne diyor? İnsanların alkışlaması gereken bir gelenek kalesi mi? Yoksa aslında ilerlemenin kontrol edilmesi mi? aslında insanların Britanya’nın şimdi olmasını umduğu kapsayıcı, çeşitli toplumu temsil etmiyor mu?”

Ve arka planda gizlenen daha kişisel bir soru daha var: 73 yaşındaki beyaz bir adam bu sorunlarla yüzleşmek için en iyi kişi mi?

Charles, tahtı almak için diğer varislerden daha uzun süre bekledi ve birçok yönden monarşinin modernleşmesini somutlaştırdı. O, kendi evinde eğitim görmeyen ilk hükümdardı, ilk üniversite diploması alan ve kraliyete saygının sönmesiyle medyanın giderek yoğunlaşan parıltısı içinde büyüyen ilk kişiydi.

Çevre hareketinin ilk savunucularından biri olarak övüldü ve imkanları kısıtlı topluluklardaki gençlerin yaşamlarını iyileştirmek için çalıştığı için övgü aldı.

Ama aynı zamanda, modern Britanya’nın futbol delisi şehirlerinden ziyade polo sahasında ya da ülkesindeki mülklerinden birinde evinde olan biraz havasız yaşlı bir adam olarak belki de hak edilmemiş bir üne sahiptir.

Charles ayrıca, çok sevilen Prenses Diana’dan dağınık boşanmasıyla ve kraliyetlerin kamu işlerine müdahale etmesini engelleyen kuralları zorlayarak, çevre koruma ve mimari koruma gibi konularda tartışmalara girerek birçok insanı yabancılaştırdı.

Birleşik Krallık annesinin yasını tutarken, Charles’ın daha kişisel bir hükümdar olmaya hazır olduğu çabucak anlaşıldı. İyi dilek dileyenlerin kalabalığına karışarak, el sıkışmak ve birkaç kelime alışverişinde bulunmak için durarak, tacı 1066’ya uzanan bir ata soyundan miras alan bir kraldan çok, oylar için çağrıda bulunan bir ABD başkan adayı gibi bir noktaya değindi.

Hatta bir kadın onu öptü – Elizabeth’e kimsenin cesaret edemeyeceği bir aşinalık düzeyi.

Pazartesi günkü kraliçenin cenaze töreninde Bertram Leon, Charles’ın karşılaştığı zorlukları somutlaştırdı.

Kökleri İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Karayipler’den Birleşik Krallık’a gelen Windrush kuşağı göçmenlerine kadar uzanan gururlu bir Britanyalı Leon, kraliçeyi onurlandırmada St. Lucian topluluğunu temsil etmek üzere Westminster Abbey’deydi. Şimdi Charles’ın monarşiyi yeni bir yöne götürmesini bekliyor.

Leon, Britanya İmparatorluğu Madalyası’nı göğsüne iliştirirken, “Kral aslında değişecek, belki de günümüzde düşündüğü imajda monarşiyi modernize edecek,” dedi. “Elizabeth’in devraldığı 1920’lerde, 30’larda veya 50’lerde yaşayamayız. Artık 21. yüzyıldayız ve bence olaylara biraz farklı bakılacak ve değerlendirilecek.”

Birleşik Krallık’ın kralı olmasının yanı sıra, Charles, eski İngiliz İmparatorluğu’ndan bağımsızlık kazandıktan sonra hükümdarı egemen olarak koruyan 14 “bölgenin” devlet başkanıdır. Avustralya ve Yeni Zelanda’dan Karayipler’e kadar uzanan bu uzak ülkelerdeki Charles, ilk zorluklarıyla karşılaşabilir.

Bu yılın başlarında, Prens William ve eşi Kate, kraliçenin tahttaki 70. yılını kutlamak için Belize, Jamaika ve Bahamalar’a yaptıkları bir gezi sırasında kraliyetten özür ve kölelik için tazminat talepleriyle karşı karşıya kaldıklarında baskılar açıktı.

Bu ziyaret sırasında, Jamaika Başbakanı Andrew Holness kraliyet ailesine, Barbados’un monarşiyle olan bağlarını koparmasından birkaç ay sonra ülkesinin “devam ettiğini” söyledi.

Kraliyet ailesi, Prens Harry ve eşi Meghan’ın kraliyet görevlerinden vazgeçip Kaliforniya’ya taşınmasından sonra içeriden eleştirilerle karşı karşıya kaldı. Bu yılın başlarında ABD’li televizyon sunucusu Oprah Winfrey ile geniş çapta duyurulan bir röportajda çift, sarayın iki ırklı olan Meghan’a karşı duyarsız olduğunu ve kraliyet ailesinden birinin ilk çocuklarının ten rengini sorduğunu iddia etti. o doğmadan önce.

Charles, kral olarak ilk konuşmasında yurtiçi ve yurtdışındaki gerilimleri ele almaya çalıştı.

“Birleşik Krallık’ın neresinde yaşıyor olursanız olun veya dünyanın dört bir yanındaki krallıklar ve topraklarda, geçmişiniz veya inancınız ne olursa olsun, size hayatım boyunca olduğu gibi sadakat, saygı ve sevgi ile hizmet etmeye çalışacağım.” dedi.

Charles ayrıca kendisini kral olarak nasıl yöneteceği konusundaki endişelerle de karşı karşıya kaldı.

Britanya’nın anayasal monarşisini yöneten yasalar ve gelenekler, hükümdarın partizan siyasetten uzak durması gerektiğini dikte eder, ancak Charles yetişkin yaşamının çoğunu kendisi için önemli olan meseleler, özellikle çevre hakkında konuşarak geçirdi.

Sözleri, o zamanki Galler Prensi’ni sessiz kalması gereken konulara karışmakla suçlayan politikacılar ve iş dünyası liderleriyle sürtüşmeye neden oldu.

Soru, Charles’ın annesinin örneğini takip edip, kral olduğu için kişisel görüşlerini boğup mu yoksa daha geniş bir kitleye ulaşmak için yeni platformunu kullanıp kullanmayacağıdır.

Charles, “Elbette yeni sorumluluklarımı üstlendikçe hayatım değişecek” dedi. “Artık bu kadar önem verdiğim hayır kurumlarına ve meselelere zamanımı ve enerjimi bu kadar vermem mümkün olmayacak. Ama bu önemli işin başkalarının güvenilir ellerinde devam edeceğini biliyorum.”

Kral, monarşiyi zayıflatmak, çalışan kraliyetlerin sayısını sınırlamak ve onları destekleme masraflarını azaltmak niyetinde olduğu konusunda netti.

Ancak 10 gün boyunca İngiltere, uzun saltanatının çalkantılı yıllarında rahatlatıcı bir istikrar sembolü haline gelen Elizabeth’i onurlandırırken hiçbir masraftan kaçınmadı.

Kraliyet ailesinin üniformalı üyeleri, kraliçenin tabutunu Buckingham Sarayı’ndan taşıyan bir silah arabasının arkasında ciddi bir şekilde yürürken, toplar ve kilise çanları ağıtlar içinde çalınırken ve dünya liderleri onun için Westminster Abbey’i doldururken, kraliyet ailesiyle eşanlamlı hale gelen tüm gösteri sergilendi. cenaze.

Ancak bu, kraliçenin yaşamını kutlamak ve aynı zamanda halka monarşinin kamusal yaşamdaki rolünü hatırlatmak ve ortak keder zamanlarında insanları kraliyet ailesine bağlayan bir amacı olan bir gösteriydi.

“Majesteleri: II. Elizabeth ve Windsor Evi”nin yazarı tarihçi Robert Lacey, “İnsanlar genellikle İngiliz monarşisini eleştirir, hatta ona ihtişam, durum ve boşluk olarak güler” dedi.

“Pekala, böyle bir durum, bunun boşluk olmadığını, şatafat ve durumun bir anlamı olduğunu gösteriyor.”